Η ιστορία του ανδρικού μαγιό

Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Μιαρίτης

Επιμέλεια άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

Σε αντίθεση με το γυναικείο μαγιό (Βλέπε: Η ιστορία του γυναικείου μαγιό), το ανδρικό μαγιό έχει συγκριτικά πολύ απλή ιστορία. Σχεδόν από την αρχαιότητα μέχρι  τον 18^ο ή και τα μέσα του 19^ου αιώνα οι άνδρες κολυμπούσαν γυμνοί. Ήταν ένα κοινωνικό συνήθειο και κάτι που θεωρούνταν τελείως φυσιολογικό. Δεν υπήρχε ντροπή με ανδρικά τα σώματα και τη μεταξύ τους έκθεση ούτε υποχρέωση κάλυψης των ευαίσθητων περιοχών, όπως στις γυναίκες. Άλλωστε στα αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια ήταν υπέρτατη στιγμή χαλάρωσης αλλά και κουλτούρα κοινωνικής συναναστροφής των ανδρών μεταξύ τους, να λούονται γυμνοί στα λουτρά, όπου σύχναζαν με τις ώρες και συζητούσαν. Εξαίρεση αποτελεί η Ιαπωνία που, από αρχαιοτάτων χρόνων, λόγω των αυστηρών ηθικών εθίμων υποχρεώνονταν οι άνδρες να καλύπτουν τα γεννητικά τους μέρη με μια λωρίδα βαμβακερού υφάσματος τύπου εσωρούχου, το φουντόσι (fundoshi).

Η αρχή του ανδρικού μαγιό

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι το 1737 στην Αγγλία, οπότε και το «Σωματείο του Μπαθ (Bath)», στη νοτιοανατολική Αγγλία, απαγόρευσε στους άνδρες άνω των 10 ετών να κολυμπούν γυμνοί λόγω των αυστηρών ηθικών αρχών της εποχής. Αυτό οδήγησε στο να  χρειαστεί να βρεθεί κάποιο είδος ρούχου για να το φορούν κατά την κολύμβηση. Μάλλον δεν πρέπει να τους απασχόλησε πολύ το ζήτημα καθώς απλώς έβγαζαν τα ρούχα τους και έκαναν μπάνιο με τα εσώρουχα. Έτσι, για περίπου ενάμιση αιώνα, μέχρι τα μέσα του 19^ου αιώνα, οι άνδρες κολυμπούσαν με ενδύματα που έμοιαζαν όπως τα εσώρουχά τους. Ανοιχτόχρωμα, μονότονα, φαρδιά και μακριά, κατασκευασμένα από μαλλί, που έχει την ιδιότητα να κρατάει λιγότερο νερό και να είναι περισσότερο ελαστικό από τα βαμβακερά υφάσματα.

Η αλλαγή άρχισε προς τα τέλη του 19^ου αιώνα όπου η κολύμβηση θεωρήθηκε βασικό ολυμπιακό άθλημα και μπήκε σε όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Το αντρικό μαγιό ως αυτοτελές πια ρούχο εμφανίστηκε και, ως στολή αθλητή, διαδόθηκε σε όλη την υφήλιο. Ας δούμε πώς έγινε.

Οι ημερομηνίες σταθμοί στην εξέλιξη του ανδρικού μαγιό

Ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα οι κοινωνικοί νόμοι και οι κανόνες ηθικές είχαν αυστηροποιηθεί και το μακρύ μαγιό με παντελόνι έως το γόνατο και μπλούζα με μανίκια είχαν επιβληθεί στους άνδρες των δυτικών και δυτικοποιημένων κοινωνιών ανά τον κόσμο, γεγονός που συνεχίστηκε και στις αρχές του 20^ού αιώνα. Το 1917 η Αμερικανική κυβέρνηση εξέδωσε νέους κανονισμούς όσον αφορά στα μαγιό και στους άνδρες επέβαλλε ένα είδος μακριάς φανέλας πάνω από το παντελόνι για λόγους ηθικής και δεοντολογίας. Τα μαγιό, αυτήν την περίοδο, εμφανίζονται κυρίως σε μονόχρωμες σκούρες αποχρώσεις. Την επόμενη δεκαετία, το 1920, η κολύμβηση αγαπήθηκε ως δραστηριότητα από όλο τον κόσμο. Η φρενίτιδα με τα μαγιό και η μεγάλη ζήτηση οδήγησε την αγγλική βιομηχανία στην παραγωγή ενός νέου μοντέλου ανδρικού μαγιό. Επρόκειτο για ένα ολόσωμο ενιαίο κομμάτι που εφαρμόζει στο σώμα με τιράντες, χωρίς μανίκια και παντελόνι πάνω από το γόνατο. Μπορούσε κανείς να διαλέξει ανάμεσα σε μονόχρωμα σχέδια αλλά και στο κλασσικό ριγέ.

Το 1930 ήταν μια καθοριστική δεκαετία τόσο τεχνολογικά όσο και σχεδιαστικά. Την δεκαετία αυτή ανακαλύφθηκε η ίνα λάστεξ (lastex), μια συνθετική ελαστική πρώτη ύλη. Τα ανδρικά μαγιό έγιναν πιο στενά και κατά συνέπεια πιο κολακευτικά. Ωστόσο ο κορμός έπρεπε να παραμένει καλυμμένος. Κι αυτό μέχρι το 1933 που δημιουργήθηκε το μαγιό με το αποσπώμενο πάνω μέρος. Τα παντελόνια στένεψαν και κόντυναν. Επιρροές από το κίνημα Αρτ Ντεκό έδωσαν πνοή σε νέα σχέδια. Τα νέα μαγιό κυκλοφόρησαν αρχικά μόνο στην Ευρώπη. Στην Αμερική οι νόμοι και η ηθική παρέμεναν αυστηροί. Το 1937 ήταν η χρονιά που οι άνδρες πλέον μπορούσαν να βγουν στις παραλίες με εκτεθειμένο στέρνο επίσημα και νομοθετημένα. Η εικόνα ενός άνδρα με κοντό στενό μαγιό σιγά-σιγά έγινε η νέα φυσική πραγματικότητα. Μπαίνοντας, η επόμενη δεκαετία έφερε πόλεμο, φτώχεια και ελλείψεις στις πρώτες ύλες και μαζί και στα υφάσματα. Αναγκαστικά τα μαγιό, για οικονομία, κόντυναν και έγιναν σορτς. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1940 η τάση αγκαλιάστηκε από όλους και προωθήθηκε η υγιής ανδρική φυσική φιγούρα και η γυμναστική.

Από το 1950 ξεκινάει η έντονη και καθοριστική επιρροή της Μόδας και στα ανδρικά μαγιό. Η εμφάνιση της μεσαίας τάξης οδήγησε στην τεράστια ζήτηση για μαγιό, τα οποία έγιναν πιο προσβάσιμα. Κυριαρχούν έντονα χρώματα και εισάγονται τα σχέδια και τα μοτίβα. Το 1960 κατασκευαστές μαγιό πρότειναν μαγιό φτιαγμένα από κοτλέ και τζιν λόγω των τάσεων της μόδας της εποχής. Η αυστραλέζικη μάρκα Speedo κυκλοφόρησε πρώτη το σλιπ μαγιό, το πιο κοντό μαγιό όλων των εποχών, αφήνοντας ακάλυπτους τους γοφούς στο πλάι, ένα σχέδιο που θεωρήθηκε πολύ μοντέρνο και προχωρημένο. Το 1970 μαζί με το κίνημα των χίπις, των παιδιών των λουλουδιών, έφερε άλλη φρεσκάδα στα μαγιό. Τα πολύ στενά μαγιό/σλιπ αντικαταστάθηκαν με σορτς σε φαρδιά γραμμή παντελονιού προσφέροντας άνεση. Έτσι τα ανδρικά μαγιό έγιναν ένα καθημερινό ρούχο, σπορ χαρακτήρα, που μπορούσε να φορεθεί και σε χαλαρές καλοκαιρινές στιγμές. Η δεκαετία του 1980 ήταν αυτή, όπου οι άνδρες παθιάστηκαν με την γυμναστική, τα καλλίγραμμα σώματα και το άθλημα της σωματοδεσίας (μπόντι μπίλντιγκ). Τα στενά μικρά σλιπ από λίκρα (lycra) έγιναν τα αγαπημένα του κοινού. Η τελευταία δεκαετία του 20^ού αιώνα ακολούθησε και μαζί της εμφανίστηκε και καθιερώθηκε το νέο άθλημα του σερφ. Νέοι, μικροί και μεγάλοι εντοπίζονται στις παραλίες με φαρδιές μακριές βερμούδες, ένδυμα ενδεδειγμένο για το λατρεμένο σπορ.

Ο 21^ος αιώνας μέχρι σήμερα δεν έχει καταγράψει κάποια έντονη αξιοσημείωτη αλλαγή. Σε γενικές γραμμές, από το 1970 που έχουν κυκλοφορήσει όλα τα σχέδια ανδρικών μαγιό, το μόνο που αλλάζει είναι τα χρώματα, τα μοτίβα και τα σχέδια των τυπωμάτων. Σήμερα τα μαγιό κατασκευάζονται από πολυαμίδια και πολυεστέρα, συνθετικά υφάσματα παράγωγα προϊόντα πετρελαίου. Η έμφαση είναι στην άνεση και το γρήγορο στέγνωμα. Πλέον ο καθένας μπορεί να βρει στην αγορά όλα τα σχέδια από τις φαρδιές βερμούδες και τα σορτς μέχρι τα στενά μπόξερ και τα σλιπ. Κυκλοφορούν σχεδόν σε όλα τα χρώματα και σχέδια. Ο καθένας μπορεί να βρει ό,τι ταιριάζει στην αισθητική του και στην προσωπική του αίσθηση της άνεσης.

 

Πηγές

Delis Hill, Daniel. As Seen in Vogue. Texas: Texas Tech University Press. 2007.

Ibbetson Fiona. A History of Women’s Swimwear. Fashion Institute of Technology, State University of New York, Fashion History Timeline. 2020.

Kennedy, Sarah. Vintage Swimwear: A History of Twentieth Century Fashions. London: Carlton. 2010.

Kidwell, Claudia Brush. Women’s Bathing and Swimming Costume in the United States. Washington: Smithsonian Institution Press. 1968.

Schmidt, Christine and Tay, Jinna. Undressing Kellerman, Uncovering Broadhurst: The Modern Women and “Un-Australia”, Fashion Theory, Volume 13, Issue 4.

Snodgrass, Mary Ellen. World Clothing and Fashion: An Encyclopaedia of History, Culture and Social Influence. London, England: Routledge. 2014.

 

 

Ηλ.Ταχ.: [email protected]

Μαριάνθη Ζαχαράκη

Σχεδιάστρια Μόδας

 

Κωνσταντίνος Μιαρίτης

Μοντελίστ – Πατρονίστ