Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

Επιμέλεια άρθρου: Περίανδρος Καράλης

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού σήμερα, 11 Δεκεμβρίου. Η Ημέρα αυτή καθιερώθηκε από τον Ο.Η.Ε. την ημέρα των γενεθλίων της Γιούνισεφ, που ιδρύθηκε σαν εχθές το 1946. Οι λόγοι για τους οποίους τη «γιορτάζουμε» είναι δύο. Ένας αρνητικός, ας τον πούμε, λόγος και ένας θετικός.

Ο αρνητικός λόγος για τον οποίο «γιορτάζουμε» την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Ο αρνητικός λόγος είναι η θηριώδης, σε αριθμούς και η τερατώδης ως προς το ποιον της, εγκληματικότητα εις βάρος των παιδιών. Φόνοι, κακοποίηση (σεξουαλική και άλλη), αφαίρεση οργάνων, παιδική εργασία, δουλεμπορία (ναι, υπάρχει επισήμως πια και αυτό), ορφάνια, έκθεση σε κινδύνους, εγκατάλειψη, αναλφαβητισμός ή πλημμελής εκπαίδευση. Να προσθέσουμε σε αυτά και τις συνέπειες από τους πολέμους, τις φυσικές καταστροφές, την οικονομική κρίση, τον υπερπληθυσμό, την προσφυγιά, την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος στο οποίο ζουν τα παιδιά των χωρών του Τρίτου Κόσμου, και όχι μόνο. Πώς ακριβώς μπορεί να τα βγάλει πέρα ένα παιδί με όλα αυτά; Και πόσο ολοκληρωμένος ενήλικας μπορεί να γίνει ένα παιδί που αγωνίζεται για την επιβίωσή του και μάλιστα μάταια πολλές φορές;

Οι αριθμοί είναι ιλιγγιώδεις και αμαυρώνουν το πρόσωπο του Πολιτισμού και του αιώνα που πέρασε αλλά και του 21ου. Αρκεί να μπει κανείς στην ιστοσελίδα του Ο.Η.Ε., για να διαπιστώσει, να φρίξει, να απελπιστεί, να αγανακτήσει. Φυσικά αυτό δε βοηθά σε τίποτα αυτά τα παιδιά καθώς τα αισθήματα δεν είναι λύση, οι συζητήσεις στον καναπέ είναι για να γίνονται και οι διαμαρτυρίες στο διαδίκτυο και στα τηλεοπτικά κανάλια βοηθούν κυρίως αυτούς που τις κάνουν. Αν ενδιαφερόμασταν πραγματικά η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική.

Παιδιά στην Ελλάδα, στην περιοχή Κορυδαλλός της Αθήνας, δεκαετία του 1960. Η δεκαετία της ελπίδας

Ο θετικός λόγος για τον οποίο γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Ο θετικός λόγος ταυτίζεται παντελώς, με την έγνοια μας για τα παιδιά και την ομορφιά του να είσαι παιδί! Όποιος μεγαλώνει παιδιά (πολύ μικρά, πιο μεγάλα ή εφήβους, δεν έχει σημασία) ή εργάζεται στην εκπαίδευση, γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσος χρόνος, πόσος μόχθος αλλά και πόσα έξοδα απαιτούνται, ώστε να μεγαλώσει ένα παιδί σωστά, ισορροπημένα, με ευτυχία, με γερές βάσεις, να είναι υγιές. Με δυο λόγια, με όλα αυτά που χρειάζονται, για να γίνει σωστός ενήλικας, ολοκληρωμένος πολίτης, άνθρωπος. Γνωρίζουν οι κοινωνίες την πολυεπίπεδη και πολυέξοδη οργάνωση που απαιτείται, ώστε η οικογένεια συν τις κοινωνικές δομές να δώσουν στα παιδιά αυτά που δικαιούνται. Αυτά, που ναι μεν τα θεωρούμε αυτονόητα, που όμως ξεχνάμε πως κατακτήθηκαν με αγώνες και με την ωρίμανση των πολιτισμών μας.

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού λοιπόν. Και των γονιών τους και των δασκάλων τους και όποιου άλλου έχει σημασία για ένα παιδί.

 

Πηγές

UNICEF

Ο.Η.Ε.

 

Ηλ. Ταχ.: [email protected]

Κωνσταντίνος Ουρανός

Δάσκαλος

 

Ιωάννα Ασυλογιστάκη

Δασκάλα

 

Τάσσος Κυρίκος

Μαθηματικός