Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

Παντού βανδαλισμοί σχολείων. Μαθητές οι δράστες στη συντριπτική τους πλειονότητα. Μικρές μειοψηφίες μαθητών, που καταστρέφουν τη δυνατότητα των πολλών να λάβουν απρόσκοπτα αυτό που, μέσω των φόρων, έχουν πανάκριβα πληρώσει και δε λαμβάνουν από την Πολιτεία σε ποιότητα ανάλογη των χρημάτων που έχουν δώσει. Κι όμως το σχολείο στέκει στη θέση του πολύτιμο. Και αναντικατάστατο στην κυριολεξία. Και έρχεται ο άλλος και το βανδαλίζει. Ποιος είναι αυτός ο άλλος; Μα ο φίλος συμμαθητής, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες ανακοινώνει κατάληψη και με άλλους 10 ή 12 κλείνει το σχολείο. Είναι ο ίδιος γνωστός άγνωστος, που όλοι γνωρίζουν στο σχολείο αλλά κανείς δεν τολμά να κατονομάσει και που έχει μπει το βράδυ κρυφά και έχει σπάσει, βάψει, λεηλατήσει ό,τι μπορεί. Που έχει βάλει κόλλα και τσιμέντο στις κλειδαριές. Γνωστή, γνωστότατη είναι η περίπτωση σχολείου στο κέντρο της Αθήνας (πρόκειται περί γυμνασίου), το οποίο βανδαλίστηκε από μέλη του 15μελούς του! Σίγουρα βάζουν το χεράκι τους και κάθε λογής εξωσχολικοί, που κατέχουν τεχνογνωσία και «παρελθόν»… Αρωγοί πολύτιμοι στον κάθε άνευ λόγου «επαναστάτη». Γιατί τα παιδιά το κάνουν αυτό; εύλογα απορεί κανείς. Διότι, καταρχάς υπάρχουν συμμορίες μαθητών, οι οποίοι εννοούν να επιβάλουν την «κυριαρχία» τους στον χώρο. Παίζουν ρόλο και οι συμπεριφορές που διέπουν τους χώρους και των τοξικοεξαρτημένων μαθητών. Επίσης, επειδή δε χωνεύουμε τον τάδε καθηγητή, τη δείνα καθηγήτρια, τον/την διευθυντή/ντρια, δε θέλουμε να γίνεται μάθημα, δε θέλουμε να μας λένε συνέχεια τι να κάνουμε… Επιπλέον κάποιοι μαζεύουν ιδεολογικά ένσημα για «έξω»… Επιπλέον, διότι έχει πλάκα!

Αγαπητή κοινωνία, αγαπητοί γονείς, η ευθύνη σας μεγάλη, τεράστια. Κάθε φορά που απαξιώνετε το σχολείο, γιατί κάποια υποχρέωσή σας απέναντι σε αυτό δεν σας άρεσε ή επειδή δεν εγκρίνετε κάποιον εκπαιδευτικό ή δεν σας αρέσει η φάτσα του, όπως λέει ο λαός, και τον περνάτε γενεές δεκατέσσερις μπροστά στο παιδί σας. Ακόμα, επειδή βλέπετε το σχολείο μόνο ως σταθμευτήριο (πάρκινγκ), όπου στέλνετε το παιδί σας, να μην το έχετε μέσα στα πόδια σας ή το απαξιώνετε επειδή δεν σας κάνει ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας ή επειδή εσείς οι ίδιοι δεν έχετε καλές αναμνήσεις από τα σχολικά σας χρόνια. Έτσι δείχνετε καταστρεπτική ανευθυνότητα. Με λίγα λόγια, βάζετε το παιδί σας, τον μαθητή, όχι μέσα στο σχολείο, όπως θα έπρεπε, αλλά απέναντί του, όπως με τίποτα δεν πρέπει. Το να το βανδαλίζει είναι πια θέμα χρόνου, θέμα περίστασης.

Αγαπητέ γονιέ, η μόνη φορά, που διαδήλωσες για την Παιδεία, ήταν όχι για τους δασκάλους που δεν υπάρχουν, όχι για τις υποδομές που δεν υπάρχουν, όχι για τους χαμηλούς μισθούς των εκπαιδευτικών, όχι για τα μυριάδες προβλήματα που υπάρχουν. Όχι. Η μόνη φορά που διαδήλωσες ήταν για να μη βάλει ο κανακάρης σου μάσκα στο σχολείο. Είσαι άξιος της μοίρας σου. Εμείς, οι υπόλοιποι, όμως τι φταίμε; Και πότε θα σε βάλουμε, επιτέλους στη θέση σου;

 

Ηλ. Ταχ: [email protected]

Κωνσταντίνος Ουρανός

Δάσκαλος

 

Ιωάννα Ασυλογιστάκη

Δασκάλα

 

Τάσσος Κυρίκος

Μαθηματικός